اکثر بیماران سرطانی پاسخ نمی دهند و عوامل تعیین کننده‌ی پاسخ و مقاومت به خوبی درک نشده اند
سالم چوائیب، استاد دانشگاه علوم پزشکی خلیج فارس، گفته است که اکثر بیماران سرطانی پاسخ نمی دهند و عوامل تعیین کننده‌ی پاسخ و مقاومت به خوبی درک نشده اند. تومورهای در حال رشد برای زنده ماندن با محیط ایمنی سازگار می شوند و یک محیط ریز محلی ایجاد می کنند که با ایجاد تحمل و تهاجم ایمنی، عملکرد ایمنی را مهار می کند.
به گزارش ستاد ارتباطات و ترویج بنیاد مصطفی (ص)، وی در سخنرانی خود در درنهمین برنامه‌ی تبادل تکنولوژی و علم در روز شنبه بیان کرد که ایمونوتراپی در انکولوژی در ده سال گذشته پیشرفت زیادی کرده است. ایمونوتراپی جدید سرطان بر اساس محاصره گیرنده های بازدارنده، با مولکول های تایید شده در بیش از سی نوع سرطان، منجر به پاسخ های بقای فوق العاده در بسیاری از سرطان ها شده است.
وی همچنین گفت، "با این وجود، اکثر بیماران سرطانی پاسخ نمی دهند و عوامل تعیین کننده‌ی پاسخ و مقاومت به خوبی درک نشده اند. تومورهای در حال رشد برای زنده ماندن با محیط ایمنی سازگار می شوند و یک محیط ریز محلی ایجاد می کنند که با ایجاد تحمل و تهاجم ایمنی، عملکرد ایمنی را مهار می کند."
وی تاکید کرد که ریزمحیط تومور بخشی جدایی ناپذیر از فیزیولوژی تومور است که فرآیند بدخیم را تسریع می‌بخشد. در این شرایط، هیپوکسی ریزمحیطی، که مشخصه‌ی تومورهای جامد است، ممکن است منجر به اثرات پلوتروپیک شود که به طور قابل توجهی به تهاجمی تومور و مقاومت درمانی کمک می کند.
چوائیب بر باور است که هیپوکسی همچنین باعث بی ثباتی ژنومی در سلول های سرطانی می شود و ممکن است از پاسخ و ترمیم آسیب دی ان ای جلوگیری کند.
" پیشرفت های جدید هیپوکسی را به عنوان یک محرک بالقوه بار جهش تومور معرفی می کند. تحقیقات من در حال حاضر به درک بهتر تأثیر استرس تومور بر پاسخ سیتوتوکسیک ضد تومور و یافتن سازگاری‌های جدید و ترکیب‌های مؤثر برای بهبود کارایی ایمونوتراپی سرطانی اختصاص دارد."
